سینمای ایران متأثر از تحولات اجتماعی است و نه تأثیر گذار بر آن، در دهه اخیر سینمای ما قهرمان و افق و چشم انداز ندارد.
قاسم ساجدی فعال فرهنگی و رسانه ای در وبینار «تأثیر سینما بر روی تحولات اجتماعی» که مرکز علمی کاربردی جهاد دانشگاهی واحد استان ایلام برگزار کرد : با اشاره به نقش قهرمان‌ها در سینمای ایران به بررسی آنها در دوره های مختلف از دهه ۴۰ تا کنون پرداخت و اظهار کرد: قهرمان‌ها در سینمای ایران در هر دوره ای به گونه ای خاص ظهور یافته اند در سینمای انقلاب در گنج قارون که بذله گو و سرخوشی خود را به نمایش می گذاشت تا بعد در فیلم قیصر که قهرمان در تقابل با جامعه خودش قرار می‌گیرد در واقع به تقابل سنت و مدرنیته جامعه واکنش نشان می‌هد.
وی افزود: در آن زمان قهرمان در مقابل ظلمی که به او شده است سعی در اجرای عدالت به شکل فردی دارد.
پس از انقلاب در دهه ۶۰ جمشید هاشم پور به نوعی قهرمان سینمای ایران استو در دهه ۷۰ ابوالفضل پورعرب این نقش را می پذیرد و نماد جوان بیکار و بدون جایگاه اجتماعی است که می خواهند یک‌دفعه به جایی برسندنمونه‌اش فیلم عروس است، این قهرمان تأثیرش بر روی اجتماع ندارد.
پس از این دوره قهرمان‌ها در هیئت زنان نمود پیدا می‌کند و شخصیت‌هایی مثل هدیه تهرانی به این نقش را ادامه می دهند.در دهه اخیر سینمای ما انفعالی شده و قهرمان نمی سازد، یا قهرمان های پوشالی شبیه گلزار و عطاران این نقش را دارند که پذیرش وضع موجود و تسلیم شدن از ویژگی‌های آن است.
ساجدی با بیان اینکه قهرمان در سینما اگر در نسبت با اساطیر و کهن الگوهای ما نباشد ماندگاری ندارد گفت: سینمای ایران اجتماع را خوب نشان نمی دهد دوربین بیشتر روی شخصیت‌ها در نماهای بسته متمرکز است و فیلم ها اغلب آپارتمانی شده اند و از دغدغه های اجتماعی فاصله گرفته ایم.